stopień

stopień
сущ.
• балл
• градус
• заметка
• звание
• лестница
• отметка
• оценка
• подножка
• положение
• помета
• пометка
• поступь
• походка
• ранг
• ряд
• степень
• ступень
• ступенька
• уровень
• ход
• чин
• шаг
• шеренга
• этаж
• эшелон
* * *
stop|ień
♂, Р. \stopieńnią 1. ступень ž;

\stopieńnie schodów ступени (ступеньки) лестницы; \stopień rakiety ступень ракеты; szkoła drugiego \stopieńnią школа второй ступени; \stopień tramwaju подножка трамвая;
2. степень z;

\stopień naukowy учёная степень; \stopień pokrewieństwa степень родства; w znacznym \stopieńniu в значительной степени (мере);
3. звание ♂; чин;

\stopień wojskowy воинское звание; w \stopieńniu pułkownika в звании (чине) полковника;
4. отметка ž, оценка ž;

\stopień z matematyki отметка по математике;
5. градус;

pięć \stopieńni poniżej (powyżej) zera пять градусов ниже (выше) нуля; kąt dwudziestu \stopieńni угол в двадцать градусов;
6. метеор, балл;
7. тех. (wodny) каскад;

● \stopień równy, wyższy, najwyższy грам. положительная, сравнительная, превосходная степень
* * *
м, P stopnia
1) ступе́нь ż

stopnie schodów — ступе́ни (ступе́ньки) ле́стницы

stopień rakiety — ступе́нь раке́ты

szkoła drugiego stopnia — шко́ла второ́й ступе́ни

stopień tramwaju — подно́жка трамва́я

2) сте́пень ż

stopień naukowy — учёная сте́пень

stopień pokrewieństwa — сте́пень родства́

w znacznym stopniu — в значи́тельной сте́пени (ме́ре)

3) зва́ние m; чин

stopień wojskowy — во́инское зва́ние

w stopniu pułkownika — в зва́нии (чи́не) полко́вника

4) отме́тка ż, оце́нка ż

stopień z matematyki — отме́тка по матема́тике

5) гра́дус

pięć stopni poniżej (powyżej) zera — пять гра́дусов ни́же (вы́ше) нуля́

kąt dwudziestu stopni — у́гол в два́дцать гра́дусов

6) метеор. балл
7) тех. (wodny) каска́д
•

Słownik polsko-rosyjski. 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Полезное


Смотреть что такое "stopień" в других словарях:

  • stopień — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. stopieńpnia; lm D. stopieńpni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} najmniejszy element schodów w kształcie prostopadłościanu; występ w jakimś podwyższeniu; uskok, występ w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • stopień — m I, D. stopieńpnia; lm M. stopieńpnie, D. stopieńpni 1. «pojedynczy element schodów; także: występ w jakimś podwyższeniu, w pochyłości terenu, umożliwiający wchodzenie lub schodzenie» Wygodne, szerokie stopnie. Stopnie z cementu, z marmuru.… …   Słownik języka polskiego

  • gorzej — «stopień wyższy od źle» Pracować, uczyć się coraz gorzej. Chory czuje się gorzej …   Słownik języka polskiego

  • balkon — stopień w tramwaju …   Słownik gwary warszawskiej

  • stary — starzy, staryrszy 1. «mający wiele lat, liczący wiele lat; niemłody» Stary ojciec, dziadek. Stare drzewa, domy. Stary las. Stary pies, koń. Najstarsi ludzie już tego nie pamiętają. ∆ Starszy syn, brat, starsza córka, siostra «o synu, bracie,… …   Słownik języka polskiego

  • doktor — m IV, DB. a Ms. doktororze; lm DB. ów (w języku mówionym używana także forma: doktór zwłaszcza w zn. 2) 1. lm M. doktororzy a. doktororowie «stopień naukowy nadawany przez wyższe uczelnie i instytuty naukowe po napisaniu rozprawy, obronie jej w… …   Słownik języka polskiego

  • wysoki — wysokiocy, wyższy 1. «mający wymiar pionowy większy niż przeciętny dla danej grupy przedmiotów; mający duży wzrost» Wysoki mężczyzna. Wysoki dom. Wysokie drzewa, kominy, wieże. Wysoka fala. Wysoki poziom wody. Wysoki brzeg rzeki. Wysokie zaspy …   Słownik języka polskiego

  • dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… …   Słownik języka polskiego

  • doktorat — m IV, D. u, Ms. doktoratacie; lm M. y «stopień naukowy uprawniający do używania tytułu doktora; egzamin na stopień naukowy doktora» Uzyskać, pot. zrobić doktorat z filozofii. ∆ Doktorat honoris causa «honorowy stopień naukowy nadawany przez… …   Słownik języka polskiego

  • dostateczny — dostatecznyni, dostatecznyniejszy «wystarczający, zadowalający» Dostateczna opieka, troskliwość. Dostateczna gwarancja bezpieczeństwa. ∆ Stopień dostateczny, nota, ocena dostateczna «stopień, nota, ocena stwierdzające, że czyjś poziom wiadomości… …   Słownik języka polskiego

  • major — I m IV, DB. a, Ms. majororze; lm M. owie a. majororzy, DB. ów «oficerski stopień wojskowy, wyższy od kapitana; w Wojsku Polskim najniższy stopień w grupie oficerów starszych; oficer mający ten stopień» ‹z łac.› II muz. → II dur ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego


Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»